KırMıZı BaLıK

*ÇOK FAZLA KİŞİSEL BİR YAZI Her şeyin ölümlü olduğunu bir türlü kavrayamadığın şu dünyada, bir gün ansızın kendine bütün o dostu olan şanslı insanlar gibi bir dost edineceksin. Bütün o şanslı insanların, dostluk adına ödediği bedel lerden habersizce üstelik. Gün gelecek dostunun sırtı ağrırken, yattığın yatak batacak sırtına. O gün dostluğu iliklerine kadar hissedip, bir dosta sahip olmanın bedelini bir parça anlayacaksın. Bütün insanların özünde bencil ve küstah olduğunu bir türlü kavrayamadığın şu dünyada, bir gün ansızın,talihsizce seni senden çok tanıdığını sandığın dostunun karşısında kendini ona anlatıyor, savunuyor olarak bulacaksın bencilce. Kalbinde bir yara oluşacak o an ve sen konuştukça büyüyecek. Kendini ona sıkı sıkı bağladığın ipler, yavaş yavaş çözülüyor olacak o anda. Sonra sen nefes almadan konuşmaya devam ederken sarılıverecek dostun sana, bir bardak su verecek, derin bir nefes alacaksın dostluğunuz durduğu yerden devam edecek. Susacaksın. Bir gün sahiden

"Bir sabah dünya boşken kalkıp sor kendine : Neyin var taşınacak?  Neyin var sen gidince aklı sende kalacak!" Bugün bir vedaya adamışsın kendini. Suçlayacak kimsen yok. Sevecek kimsen yok.  Sevecek kimsenin olmadığını artık fark etmiş gibisin.  Umutsuzluğa yakışmamış ellerin. Öyle çırılçıplak, öyle yalınayak, öyle vazgeçmiş.  Güneşin hiç uğramadığı tenine küsmek senin harcın değildi hani? Bugün bir küskünlüğü vaat etmişsin kentine.  O kimsenin uğramadığı sokakları kırmızıya boyamışsın.  Birkaç kağıt kesiği kurtaramaz seni bu hayattan. Kocaman bir yalan darbesine kucak açmışsın sen. Yol almamışsın sen batmışsın.   Küçük kanatlarından büyük şeyler beklemenin yorgunluğu çökmüş bedenine. Sebepsizce. " Bazı kuşların yuvaları kanatlarıdır." demiş şair,  sen ise kanatlarını satıp kendine aşklar satın almışsın. Ama şunu bil uçmayı hayal eden bütün kuşlar ölmek üzere. Bugün yalancı bir aydınlık açmış gözlerini.  Birkaç yağmur d