KırMıZı BaLıK

Soyunmuşum bütün giysilerimden, Beni bekleyen vücudunu gördüm gölgelerin arasında... Yapayalnız kalmak için sessizliğin karşısında Saçlarını okşadım düşlerini yıkadım kaçtım sonra. ve rastlıyor sana kayıp giden zamanım Uzun bir yolculuğun sonunda yokluk. Ama sen yoksun sen yoksun arasında bütün yoklukların Omzun dayanmıyor,elin dokunmuyor Hiçbir zaman sevmiyor Hiç bir zaman korkmuyorsun... kapkaranlık gece kapkaranlık ve saydam  Fakat yüzünün ötesinde donuk zaman Şarap gibi dünya, İnsanları çekiyor içine  İçiriyor durmadan  Unutmak için unutamıyor kayboluyor... Seni öylesine düşledim ki yitirdim gerçekliğini Sevseydin beni sona erecekti gözyaşlarım.. Şimdi artık ben yokum ki başka tenlerdeyim arama beni senin ellerinde aşk ziyan olur bilirim..

'' Saçlarımda bir dokunuş hissediyorum bazen geceleri ansızın. Hiç açamıyorum gözlerimi ama biliyorum babamın o el. O hep benim babam,bense onun büyümeyen kızıyım hala...''       Küçükken, yani daha bilmezken aşkı babamın tek adamım olacağını sanırdım. Saçlarımı banyodan sonra bir o kurutacak, geceleri ben uyuyana kadar başımda bir o duracak, ağladığımda kucağına alıp beni o susturacak zannederdim. Küçük bir kuş gibi, kafesimin kapağını açtıklarında anladım. Başka bedenler, başka ruhlar varmış dünyada. Başka adamlar tanıdım. Hepsi yer altı kasabamın bir parçası oldu. Kimisi öldürdü bir iki üç defa, kimisini ben öldürdüm istemeden. Bazen ortada ceset bile yoktu.    Tüm umudumu yitirdim, bir akşamüstü…Birileri yazardı bunu şarkılarını söylerdi.Bana kendilerini acındırıyorlar gibi gelirdi ama benimde Sol tarafım baba, çok acıyor. Her sabah doğardı güneşle gözlerime umut, her sabah aydınlatırdı çehremi, gamzelerimin çukuruna otururdu. Ama artık, tü...

  İnsan seçemiyor seveceği kişiyi...  Bir an yetiyor mesela, birine tutulmak için.  Her insanın bir karakteri var, aynada gördüğünden çok farklı yansıttığı...  Kriterler var sonrasında, bir de o egoları var bitmek bilmeyen...  Ama aşk öyle boktan bir çukur ki, o aynayı çatlatıyor, tüm yalanları dolanları hepsini kaldırıyor raflara...  Kitliyor kapıları, ne oynayabiliyorsun ne de bir başkası olabiliyorsun...  İşin komiği inandırıcı olmuyorsun, kendin olduğunda insanlar oynadığını düşünüyorlar, kendin olmasan daha iyi sanki...  Ama aşk çocuk yapıyor insanı. Çocuk olmak ise gökyüzü gibi demiş Cansever, hiç üstünden gitmiyor...  Martılar süzülse çocuk ellerinin üstünde, gözlerin doluyor...  Hep aşk istiyorsun, hep güzel sözler...  Hep hayal ediyorsun, o hayaller saatlerini alıyor belki de, ama sen aldırmıyorsun....   Yalnızlık yalan çoğu zaman, arkasına saklandığımız soyut tek şey...  İspatı yok... Milyonl...

   Savaşçı, kaybolur musun sırlar içinde?    Karanlık sokakların serin ve mutlu sabahlarında, çiğ damlalarının arasında ne aradığını  bilen bir tek sen misin?  Simsiyah bir pardüsü ile ceylan kadar ürkek gezersin.. Gözlerinde kimse bir şey göremez, kapkara bir sabırdan başka... Sen kendini Sever misin?    Sokakların yalnızlığında, arkandakilerle nasılda cesur savaştın. Yıkıldımı düşmanların? Damlar üzerinde kovalarken bir kargayı, sen dünyayı bırakmadın mı? Simsiyah gökyüzü boşalttı içindeki tüm yağmuru  ve dehşeti senin üzerine ve  sen dinmedin,yorulmadın,bıkmadın. Direndin,direnmenin sonuna varamadın..    Yapayalnız evlerde korkuyu bekler zalimlerin yüzleri. Senin gölgen midir,kapıları ve pervazları sallayan? Arka odadan mı gireceksin şimdi bu hesaplaşmaya yoksa, kapıyı birden açıp mı yıkacaksın dehşet duvarlarını üzerime? Korkak taklidimi yapacaksın yoksa? Bin yıllık bir duayımı taşıyorsun iç cebinde,neden sana bir şey olm...

A ş k ona dokunduktan sonramı ba ş lar? Yoksa görmeden hissetmeden içinde büyüttü ğ ün zamanlardamı? Ne zaman nefessiz bırakır insanı? Dudakları dudaklarındayken mi yoksa Yoklu ğ uyla kıvranırken mi? ≈ İ çimde kalabalıklar olmalı Kendimle ba ş  ba ş a kalmaktan ödüm kopar benim Ço ğ u kırgın olsada beklerler Ama bazıları vardır ki kırgın olanların  ş erefine Çok canımı yakar. Öyle özledim ki yalnız birine ait olmayı Bıktım kendimi parçalara bölüp da ğ ıtmaktan. ≈ Ama onun öyle güzeldi ki gözleri Gücüm olsaydı inanmaya ilk ona inanırd ım Sabaha kadar nefesinle kollarında uyusam da Hayal miydi gerçek miydi sorusunun cevabı ilk kez gerçek olmu ş ken; Gideceksin biliyorum. Ke ş ke benimle kalsan biraz  Yaralarım iyile ş ene kadar Bir kez daha sarılabilsem sana Henüz hak edilmemi ş  bir sevda ve hüzün içimdeki Ama yinede Hayalken gerçek olabildin bende buna  ş an ş  verdin Beklide gücümüz var yeni bir öykü yazmaya Beklide sende istiyorsundur birini ko ş ulsu...

   Siz hiç yaz sıcağında tirtir titrediniz mi? Kandırdınız mı kendinizi ''amann hava soğuk o yüzden sebebi o değil' diye? İlgilenmem gereken onca insan varken birini seçip herkesin ilgisini ona yüklüyorum.Hayatımın bütün sorunlarının eksiklerinin acısını ondan çıkarıyorum ben böyle yaz günlerinde..   Önümde geleceğe dair bir sürü hedef başkalarının belirlediği,benim uzak kaldığım.kimsenin umrunda değil aslında ne olduğum olacağım ama insanların üzerine vazife olmuş işte.benim gibi değil onlar sadece sorumluluk nedir biliyorlar ve hayatı kurallarına göre oynuyorlar.   Bende   Hem herşeyi alabildiğine yoğun yaşıyorum,hem de zamanın dışındayım.Herşey en sonunda gelip bende toplanıyor,ama önümde olup biten hiçbir şeyi değiştirme gücüm bile yok.Dilimde sabahtan akşama kadar bir şarkı ''Sen hiç bir gecede gündüze küstün mü Kanadını kıranlara gözyaşı döktün mü güneşi hiç bu kadar sönük gördün mü söyle nerde yanlış yaptım inanmazdım sözüne hiç gücüm yok ...