Bir Yalan Söylesem İnanır mısın...

Oysa dudaklarım yalnızca sana aitti benim.

Senin için maviydi gözlerim.
Mavi ağlayabilmek içindi sadece gözler

Sen ısıtabilesin diye o kadar küçüktü ellerim....

Ve rahat edebilesin diye kocamandı kalbim..

Sözcüklerimin cümle olmak için çırpınışları sadece onları duy diyeydi.

Karanlıktan korkmaman seni karabasanlardan koruyabilmem için

Hep yeni şeyler öğrenmeye can atışım sana anlatabilmek telaşıylaydı.

ve sanırım sen yaşıyorsun diye nefes alabiliyordum ben..

Oysa nereden bilebilirdim sadece kullanılmış bedenler istediğini...

Küçücük bir kalpte bile kendine yer bulabileceğini hiç söylemedin ki bana

Sus deseydin inan susardım..

Yüzsüzlük yapmazdım sevgi budaları gibi

Gözlerim seni görmüyor kulaklarım işitmiyor sevgini deseydin eğer durmazdım.

Yalanlarına alet olmazdım...

Uzaklarda olduğunu hissettirseydin bana aramazdım içimde

Düşündümde yalan söyledim sana 

Haksızlık etmek istedim bir kere olsun senden önce

Evet hepsini söyledin bana

Ama gelde anlat bana gelde anlat hadi neden unutulamadığını...