Bir Yalan Söylesem İnanır mısın...

Oysa dudaklarım yalnızca sana aitti benim.

Senin için maviydi gözlerim.
Mavi ağlayabilmek içindi sadece gözler

Sen ısıtabilesin diye o kadar küçüktü ellerim....

Ve rahat edebilesin diye kocamandı kalbim..

Sözcüklerimin cümle olmak için çırpınışları sadece onları duy diyeydi.

Karanlıktan korkmaman seni karabasanlardan koruyabilmem için

Hep yeni şeyler öğrenmeye can atışım sana anlatabilmek telaşıylaydı.

ve sanırım sen yaşıyorsun diye nefes alabiliyordum ben..

Oysa nereden bilebilirdim sadece kullanılmış bedenler istediğini...

Küçücük bir kalpte bile kendine yer bulabileceğini hiç söylemedin ki bana

Sus deseydin inan susardım..

Yüzsüzlük yapmazdım sevgi budaları gibi

Gözlerim seni görmüyor kulaklarım işitmiyor sevgini deseydin eğer durmazdım.

Yalanlarına alet olmazdım...

Uzaklarda olduğunu hissettirseydin bana aramazdım içimde

Düşündümde yalan söyledim sana

Haksızlık etmek istedim bir kere olsun senden önce

Evet hepsini söyledin bana

Ama gelde anlat bana gelde anlat hadi neden unutulamadığını...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gözyaşlarımızın Tadı Aynı...

İki kadın ağlıyor şimdi kuytu köşelerinde benliklerinin..Aslında hep ağlayan iki kadın kimi zaman gözyaşlarıyla kimi zaman içten içe.hep yanarak hep eksiklerle.Aynı bedende dokuz ay yaşamıış iki kadın...Biri gerçekten eksik diğeri eksik olmadığı halde bosluklar yaratıp eksik olma çabasında. Ağlıyorlar çünkü sarılamıyorlar birbirlerine bir sarılsalar şöyle eskisi gibi, hani o ilk karşılaşmalarındaki gibi hafifleyecek acıları merhem olacaklar birbirlerine... Sadece susuyorlar yada sözcüklerini yalnızca birbirlerini incitecek cümlelerde kullanıyorlar...Nasıl da benziyorlar bir o kadar da uçurum var aralarında... Biri gerçekten sevmiş,sevilmiş,yolunun yarısına gelmişken kaybetmiş,biri herşeyin başında pes etmiş yazık...ne sevmeye gücü var nede sevilmeye ömrü yetecek. Acıları aynı aslında çok değer vermek insanlara,canından parçalarına ama sonunda hep kaybetmek,hiçbir karşılık görememek onca fedakarlığa... Öylece izl...

Devamı

O Kadının Bir Kalbi Vardı

Yüzünde ilk kez gülen gözler taşıyordu kadın. Tebessümü kahkahalara dönüşmeye can atıyordu. Gökyüzünde parlayan nesneler keşfetti. Baktı şöyle ne kadar da büyüktü sonsuzluk. İlk kez dar gelmedi ona dünya. Yorgun, eski, usamış ve soğuk şehrine baktı, sevkatle sarıldı sıkı sıkı. Gitmek istemiyordu artık onu yüzüstü bırakıp. Üzgün ve mutlu insanların nefesleri karışmıştı havaya hepsini içine çekti. Acılarına ortak oldu,içindeki huzurdan ve sevgiden bir nefes hazırlayıp bıraktı boşluğa, yerini bulurdu elbet umutsuz olanların yüreğinde. Büyük bir savaş içindeydi kadın. Belki de bu hiç olmamalıydı dediği zamanlarda çıkıp ona bir şeyler anlatmaya çalışan ve ne yazık ki hiç bir zaman başarılı olamayan insanlarla paylaştığı bir savaş… Gönderdiği mektupların içinde saklardı duygularını. Bir çocuğun umuduna sahipti kadın ve hiç kimselere yazdığı mektuplarda saklardı kendini.. Elbet bir gün geçecekti öyle değil mi insan kendine ümit vermeliydi çünkü insanın ken...

Devamı

Mutlu Yıllar Kırmızı Balık

Bir zamanlar bende kendimi Bulunmaz Hint kumaşı sanırdım. Kaç metreydi ki benim yokluğum? Oysa ben benim yokluğumdan dünyaya Yalnızca bir elbise çıkar sanmıştım. Sonunda ben de alıştım. Ah…dedim sonra, Ah! İşte Böyle böyle Büyüyorum Dedim Bir gündüz geliyor Bir gece… Gitti... Gidiyor... Gidecek... Neler geride kaldı ve daha neler gelecek… Büyürken geniş ufuklar hayal ediyorum. Öteki olabilmeyi, yerine koyabilmeyi, geride durabilmeyi öğreniyorum. Oysa… Denizlerle avunmayan bir martı cesareti lazım şimdi. Doğum günü mumlarını üfledi bugün Kırmızı Balık Kutlu olmadı Ama Her ne olursa olsun Doğum günleri kutlu olmalı O halde Kutlu Olsun …

Devamı

KırMıZı BaLıK

Bu Blogda Ara