Ana içeriğe atla

Eskiden Olsa...

Az öğrenmeliyim, az soru sormalı, hic beklememeliydim.ama, 
Bir sabah bunları yaptım.kazanılmış nefretlerin övüncü şimdi aynalara. ve bir de utanç.

  Ben herşeyin farkındayım.Hiçbir şeye tahammülüm yok kendime bile.Hissediyorum ben,görüyorum işte içini eskiden olsa görmezden gelirdim belki.Ben artık bunları düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.Yeni bir başlangıcın diğer bütün sonlarımla aynı olmasına seyirci kalamıyorum.Herşey yolundaymış gibi davranmalar sinirlerimi bozuyor artık.Kaybettiklerime mi üzülmeliyim yoksa günden güne,göz göre göre önümden geçip gidenlere mi...Günlerdir susturuluyorum sanki artık konuşmam gerek diyorum, kendi kendime konuşup uyuyorum.Bakma böyle isyan ettiğime hiç olmadığım kadar sakinim aslında hala yazmaya gücüm var. Sen benim suskun zamanlarımı görmedin henüz.İçimdeki bu yaraların hiçbirini sana ait değil biliyorum ama yenilerini sen ekleme diye bütün endişem...
 Aynıyız seninle aslında.Sanki bir kez daha kaybetmemek için kendimizden vazgeçmeye çalışıyor gibiyiz.Tanıdık işte yaraların,cümlelerin, ürkek abartılı bir sevkat var ses tonunda.
Biliyorum ben, hissediyorum.Ben zaten bıkmıştım,o üç harfli sözcüğü atalı çok oldu lugatımdan.
Sen çok güzelsin sadece,yüzüne baktığımda huzur buluyorum.yanımda kal istiyorum.Ben senelerce yalnız olabilirim.İstersem bunu başarabilirim.Yada eğer biriyle olmak istiyorsam tam anlamıyla onunla olurum.Mesela seninleyken yalnız olmak veya yalnızken seninle olmak bana göre değil.
   Salak gibi davranırım ben bazen.Anlamıyormuş gibi karşımdakini.
Sırf o güzel anlar çabuk bitmesin diye,gerçeklik biraz daha sürsün diye rol yaparım.Kandırıveririm işte.Farkında değil miyim sanıyorsun bana baktığında aslında kocaman bir boşlukta olduğunu gözlerinin,Yanımdan ayrıldığın an onu deliler gibi özlediğini bilmiyor muyum sanıyorsun...Hergün onun hakkında birşeyler duymak için can attığını farkedemiyor olabilir miyim? Nasıl bilmem öyle tanıdık ki bu duygular seni yargılayamam.Benim yaralarım yok mu sanıyorsun,her gece huzurla uyuduğumu mu düşünüyorsun...? Herşeye rağmen cesur ve cömert davranıyorum sana ama 
Gözlerinden ben silemem o izleri.Zamanı geldiğinde farklı bakarlar zaten.Ben öyle iyi tanırım ki bu gözleri...
    Eskiden olsa eksik hissederdim kendimi,beni umursamazlığın can sıkıcı olurdu,ah ben nasılda göremedim o izleri derdim ve sana bunları hiç söylemezdim gururum incinirdi çünkü.Neden böyle oldu derdim... ama sakinim bir dost gibiyim karşında seni anlayabilen biri. üstelik artık neden sorusunun cevabını biliyorum.Artık kendimi suçlayamam ben hata yapmıyorum çünkü ben kusursuz olmak için çabalıyorum onca yarama rağmen.Eskiden olsa kendimi anlatamak için çırpınırdım sen bilmezsin benim o hallerimi.Bakışlarım,süslü kelimelerim vardı serebilirdim önüne.Sen kıymetini bilirdin veya görmezden gelirdin.Bu kez hiçbirini yapmadım yorgunum.Sadece durdum ve bir kez olsun benim önüme serilsin istedim,hikayeler bana anlatılsn istedim.
Yapmadın,yapmıyorsun.Sende yorgunsun biliyorum içten içe seviyorum bu halini.Birbirimizden yanlış zamanda yanlış şeyler bekliyor olmamızı komik buluyorum bazen.Seni beklerken mesela bir an kendimi kaybedip endişeleniyorum.Sonra hemen toparlanıyorum.Kendimi bırakırsam en zavallı,en korkak,en düşkün yanımla kalakalırım biliyorum.
    Yalnızca beni önemse demiyorum sana ama içinde o varken,onu düşlerken yanımda olmana tahammülüm yok.Kendime de yok.Belkide benim sanrılarım bunların hepsi ama hissediyorum işte yolunda gitmeyen birşeyler var benim bütün  rollerime rağmen.Bu davranışların,içimde ki güzel duyguları,düşlerimi öldürenleri hatırlatıyor bana.Tıpkı onlara benziyorsun.Alınganlıklarım,incinmelerim geliyor aklıma.Hiç yol alamadığımı farkediyorum.Aynı boyutta tekrar tekrar yaşanan acılar...Masum yüzüne yakıştıramıyorum kötülüğü.Farklı olabilirdi diyorum.İnan dostça konuşuyorum seninle...Benziyoruz ya hani bu duyguları hep yaşattılar ya hani ikimizede işte şimdi sen onlar gibi olma istiyorum.
    Doğru olanı yapmak,söylemek her zaman mutlu etmez insanı.İnan bende mutlu olmuyorum sana bunları söylerken,düşün istiyorum sadece.Ya ol hep yanımda sarmaya çalıs yaralarımı yada bırak senin açmadığın yaralarım kabuk bağlasın artık ....!


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kırmızı Baladlar

                     Ben, kendine dokunan ve kendiyle çoğalan her aşka kalbini veren kadın ... Doğru muydu hayaletlerin her kaybedişi görünür kıldığı...  Bu odada ve bu sonsuzlukta nasıl çılgınca dileniyorum hayatı!...  Eğer  yağmur  yağınca içeri gireceksen seninle gitmem uzak ülkelere.  Ya da gölgelerine sığınan evimde yeşermeye çalışan canlı bir kaktüsü şımartırken,  rüzgara eğimli bir mektup düşürmezsen  penceremden ; seninle yaşayamam aşkı.  Öylesine zor bir uyku şimdi seni düşünmek.  Sarılışlarıma yanıt olarak içebilir misin gözyaşlarımı...  Ama dur!...  Tenin sıcaklığında kaderime bulaşacak bir iz bırakacaksan;  dur ve yalnız ürpertisini yolla gerçeğin...  Belki de sana gelmek yerine saçlarımı boyatmalıydım .  Bir  şiir  bırakmak için, tıpkı o şarkıda olduğu gibi; sadece beni  sev   diye... İnan adaletli değil hiçbir alışveriş....

Var Olmak

Düşünmekle hiç bir şeyi var edemezsin... Yazacağım  basit şeyler zaten vardır.    Tamamı basit, daha önce söylenmiş veya yazılmış olabilir hatta bunların hepsi bile olabilir. Herşeyi basite indirgemekle kolaya kaçarsın ve meselelerden uzaklaşırsın. Basit düşünebilmek en güzel başlangıcımdır. Başlangıçlarla aram çok iyidir. Bir başlangıç yapmaya çabalarım. Yol aldıysam ise başladığım noktaya ışık hızıyla dönerim. Sonlara hiç varamamak için çok çalıştım ve var olmak... Güneş sabahları doğudan doğar. İnsanlar sabahları uyanırlar. İşe giderler. Çalışmak vardır. Ayakkabı giyerler bazen siyah bazen kahverengi. Bazen beyaz, bazen kırmızı arabalara binerler bazende mavi ayakkabı giyerler. Trafik vardır. Hava vardır. Su vardır tabi. Bazen yağmur yağar ya da kar. Kış vardır karanlık ve ışıksız. Kışları hava erken kararır. Evlere gidilir. Sıcacık çorbalar içilir, Şeftali yenir. İnsanlar çizgili ya da başka desenli kumaşlardan pjamalarını giyerler. Masallar vardır. Pikniğe g...

Tuttum Bir Şiir Yazdım

Tertemiz bir kağıdı sözcüklerle karalamak kolaydır da, Mürekkebine gözyaşlarını katık edip şiir ile aydınlatmaktır zor olan Asi dir sözcükler toparlayamazsın kimi zaman, ancak bir düş düşer aklına şiir oluverir yinede… Sözcükler bile anlamlarını ararken ben tuttum sana şiir yazdım dua eden çocuk gibi içten…. Şiirim dua oldu, Çocukların duaları yanıtsız kalmazdı,benim şiirim sensiz kalmadı Tuttum sana şiir yazdım,sonra oturdum dua ettim Dua yazdım şiir oldu,şiir ettim dua… Duasından uyandı çocuk,şiirimle uyudu… Yeni güne uyanmak nasıl zor ise,senin uykuna şiir olmak öyle kolaydı, Aslında sen uyurken şiir kolay,şiir zorken senin uyanman olasıydı Ben sana tuttum şiir yazdım,sözcüklerim öyküye kaçtı, Sonra kahramanlarım öyküden kaçtı,öykü şiir olarak kaldı Sözcükler şiir olurdu da, Şiir, şiir olmaktan sıkılır sen olurdu Senin güzelliğinin şiir olması kolaydı da,seni sana şiirle anlatmak zordu Bir bahar melteminin, mayısın en güneşli gününde bir şiir o...